Bu kampı anlatmak zor…
Resmen “aklını bırakıp geliyorsun, ruhunu alıp dönüyorsun” tarzıydı. Çünkü yaşadığın anın içinde öyle kayboluyorsun ki, zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsun.
Deniz kenarında çıplak ayak yürümek, güneşin batışını izlerken bir yandan sohbet etmek, doğanın içinde kendine dönmek...
Ama en güzeli; “biz bize” hissettiren o sıcak ortam.
Ne kimse yarışıyor, ne kimse gösteriş derdinde.
Bol kahkaha, bol samimiyet, bolca “iyi ki geldim” dedirten anılar…
Gündüzü ayrı keyif, gecesi bambaşka…
O gitar sesiyle denize karşı söylenen şarkılar, gecenin sonunda dostlarla edilen sohbetler...En son ne ara sabaha karşı o derin sohbetlere daldın sen de şaşırıyorsun İşte kampın ruhu tam da bu!
Ne var ne yok her şeyi unutturup
“iyi ki gelmişim” dedirten koca bir teşekkür de Öğretmenler Gezi Kulübü’ne. 👏
Bir sonraki buluşmada görüşmek üzere! 🫶
